Peter Werkhoven heeft voornamelijk gesproken over het ontstaan van serious games. Hij haalde hierbij een tweetal interessante boeken aan waarvan ik denk dat iedereen deze moet lezen die zich in dit vakgebied begeeft:

• Serious Games; Clark C. Abt
• Serious Games, Mechanics and Effects; Ute Ritterfeld

David Schaffer heeft een boel voorbeelden aangehaald van serious games die niet werken. Veelal omgebouwde adventure games voor kinderen waarin kleine puzzels moeten worden opgelost waar van geleerd kan worden. Hij geeft een nieuwe methode aan het ontwerpen van serious games; het zogenaamde Epistemic Game Design.

Jeroen van Mastrigt vertelt wat mij betreft het beste verhaal en komt met voorbeeld uit het ‘echte’ leven. Zo noemt hij de Holle Bolle Gijs als voorbeeld, uiteraard een geweldig voorbeeld van het principe ‘design to motivate’. De Holle Bolle Gijs is in feite een product dat mensen (vooral kinderen) motiveert afval op te ruimen. Een geweldig product dat enerzijds vermakelijk is en anderzijds het park schoon houdt, wat mij betreft een win-win situatie. Zo zijn er ook voorbeelden van producten die deze realiteit combineren met virtualiteit. Een voorbeeld is de Philips Directlife. Een stappenteller die bijhoudt hoeveel er op een dag bewogen wordt. Hier zijn uiteraard vele mechanieken aan toe te voegen uit de game wereld om mensen te motiveren meer te bewegen.

Klik hier om de aantekeningen die ik tijdens het symposium heb gemaakt te lezen.